بدون داشتن مایع دستشویی تیوپی در منزل بهداشتی وجود ندارد این مایع در سرویس های بهداشتی به کار برده می شود و به تمیز شدن دست های شما از آلودگی های مختلف کمک می کند.
شما می تواند بعد از شستشوی دست های خود با مایع دستشویی با خیالی راحت غذا بخورید یا کارهای دیگری را انجام دهید و از بروز بیماری هراس نداشته باشید.
اولین شوینده (یا عامل فعال سطحی) صابون بود. در یک مفهوم کاملا شیمیایی، هر ترکیبی که از واکنش یک اسید چرب نامحلول در آب با یک اسید آلی تشکیل شود.
پایه یا یکفلز قلیایی را می توان صابون نامید. با این حال، در عمل، صنعت صابون عمدتاً به صابون‌های محلول در آب مربوط می‌شود که از تعامل بین اسیدهای چرب و فلزات قلیایی حاصل می‌شوند.
با این حال، در موارد خاص، نمک های اسیدهای چرب با آمونیاک یا تری اتانولامین نیز مانند آماده سازی اصلاح استفاده می شود.
صابون حداقل 2300 سال است که شناخته شده است. به گفته پلینی بزرگ ، فنیقی ها آن را از بز تهیه می کردندپیه و خاکستر چوب در 600 قبل از میلاد و گاهی اوقات از آن به عنوان کالای مبادله ای با گول ها استفاده می کردند.
صابون به طور گسترده ای در امپراتوری روم شناخته شده بود. آیا رومی ها استفاده و ساخت آن را از مردم مدیترانه باستان آموخته اند یا از مردمسلت ها، ساکنان بریتانیا ، شناخته شده نیست.
سلت ها که صابون خود را از حیوانات تولید می کردندچربی ها و گیاهیخاکستر، نام محصول سایپو، که کلمه صابون از آن گرفته شده است. اهمیت صابون برای شستشو و تمیز کردن ظاهراً تا قرن دوم میلادی شناخته نشده بود.
جالینوس پزشک یونانی از آن به عنوان یک دارو و به عنوان وسیله ای برای پاکسازی بدن یاد می کند. قبلاً از صابون به عنوان دارو استفاده می شد.
در نوشته‌های منسوب به جابر بن حیان (گبر) دانشمند عرب قرن هشتم مکرراً از صابون به عنوان یک عامل پاک‌کننده یاد شده است.
در اروپا، تولید صابون در قرون وسطی ابتدا در مارسی، بعداً در جنوا و سپس در ونیز متمرکز شد. اگرچه برخی تولید صابون در آلمان توسعه یافت، اما این ماده در اروپای مرکزی به قدری کم استفاده می شد.
