از مشخصات گردو گلخانه ای می توان به سایز و اندازه هماهنگ و یکدست این محصولات اشاره کرد. گردو گلخانه ای از زمان بذر و ناب بودن تحت مراقبت های خاص آزمایشگاهی قرار دارد.
گردو درختی بزرگ از خانواده Juglandaceae است. این درخت بومی جنوب شرقی اروپا است و در میان بلندترین و باشکوه ترین درختان است. برگ های آن بسیار بزرگ و از 4 تا 9 برگچه دراز تشکیل شده است.
گل‌ها دو نوع هستند، گل‌های ماده کمکی که معمولاً به صورت جفت در انتهای شاخه‌ها قرار می‌گیرند و گل‌های نر دراز که در کنار هم قرار می‌گیرند و رشته‌های افتاده را تشکیل می‌دهند. میوه ها با پوسته ای پوشیده شده اند که به آن پوسته می گویند.
این گیاه به دلیل مواد سمی که در سطح برگ و ریشه آزاد می کند برای گونه های دیگر درختچه ها مضر است. این واقعیت را توضیح می دهد که آنها اغلب به صورت جدا شده در پاکسازی ها، خاک های عمیق و با زهکشی خوب یافت می شوند.
طبق روایات بسیار قدیمی، درخت گردو از دوران باستان به ایران و یونان معرفی شده و سپس توسط رومیان به ایتالیا معرفی شده است. فسیل های گرده کشف شده در اروپا نشان می دهد که درخت گردو برای چندین هزار سال در فرانسه وجود داشته است.
در میان رومیان، درخت گردو درخت جهنم محسوب می شد و در قرون وسطی، سبت جادوگران در زیر درخت گردوی بزرگ برگزار می شد. این به دلیل برخی افسانه ها است که فرض می کنند این درخت بزرگ هرگز با صاعقه برخورد نمی کند.
مطالعات و تحقیقات نشان داده است که برگ و پوسته حاوی کینون ها، به ویژه جوگلون و تانن هستند. برگ گردو همچنین حاوی فلاونوئیدها، ویتامین C و برخی از انواع اسانس معطر است. گردو دارای مقدار زیادی روغن چرب به خصوص اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه مانند اسیدهای لینولئیک است.
برگ درخت گردو به دلیل ترکیبات اصلی شیمیایی و آلی موجود در گیاه، خاصیت مقوی، محرک، معده و دفع کننده دارد. این بدان معنی است که درمان راشیتیسم، لنفاتیسم، سل ریوی و استخوان توصیه می شود.
عملکرد آن اختلالات در سطح دستگاه گوارش و شکنندگی عضلانی را به طرز بسیار واضحی بهبود می بخشد. همچنین کبد را تحریک می کند در حالی که در تصفیه سیستم گردش خون دخالت می کند.
مطالعات فواید آن را در سیستم ایمنی نشان داده اند، گردو همچنین دارای خواص آنتی بیوتیکی است و به همین دلیل در درمان سیاه زخم استفاده می شود. همچنین با تثبیت ذخیره گلیکوژن کبدی روی قند خون اثر می گذارد.
