جوراب شلواری دارای دو گروه محصول اصلی شفاف یا مات است که معمولاً توسط خانم ها پوشیده می شود و ناحیه کمر تا نوک پا را محکم می پوشاند. انواع جوراب شلواری مردانه نیز موجود است.
انواع جوراب شلواری مثل جوراب شلواری خزدار لباسی است که به دلایل کاربردی یا بصری استفاده می شود. مانند جوراب ساق بلند یا جوراب نایلونی، جوراب شلواری معمولاً از نایلون یا سایر الیاف مخلوط با نایلون ساخته می شود.
جوراب شلواری یک تکه در دهه 1960 ظاهر شد و جایگزینی برای جوراب های نایلونی مورد استفاده تا آن زمان بود.
جوراب شلواری علاوه بر پوشیدن در مد، گاهی اوقات توسط زنان به عنوان بخشی از لباس رسمی در جامعه غربی پوشیده می شود.
همچنین برخی از شرکت ها و مدارس ممکن است هنگام پوشیدن دامن یا شلوارک به عنوان بخشی از یونیفرم نیاز به پوشیدن جوراب شلواری یا جوراب شلواری داشته باشند.
در دهه 1920، لباس های زنانه پس از کوتاه شدن پاچه ها نمایان شد و پاها و جوراب های پوشیده شده روی آنها نمایان شد.
در این دوره جوراب‌های شفاف از ابریشم یا ابریشم مصنوعی ساخته می‌شد و به قسمت بالای ران ختم می‌شد.
پس از دهه 1930، استفاده از نایلون در تولید این جوراب ها آغاز شد. پس از این تاریخ، جوراب‌های نایلونی که جزء لاینفک پوشاک زنان بودند، تا دهه 1960 به محبوبیت خود ادامه دادند.
جوراب شلواری اولین بار در آمریکا توسط آلن گانت سینیور در سال 1959 اختراع شد و توسط شرکت گلن ریون میلز در کارولینای شمالی تولید شد.
ماشین های بافندگی دایره ای توسعه یافته هم کار دست را کاهش داده و هم تولید جوراب بدون درز را ممکن می سازد. شرکت گلن ریون میلز اولین جوراب شلواری بدون درز را در سال 1965 معرفی کرد.
این لباس که ترکیبی از شورت و جوراب است، در دهه 1960 توجه زیادی را به خود جلب کرد و به سرعت گسترش یافت، به خصوص با مد دامن کوتاه که باعث شد، و جای جوراب های نایلونی را گرفت.
